Strużycki M. (red.) Innowacyjność w teorii i praktyce, Oficyna Wydawnicza SGH, Warszawa 2006, Michał Wiatr
Wprowadzenie
Każdy przedsiębiorca, który chce zaistnieć na rynku, musi bazować na pewnym modelu, chociażby najbardziej prostym, tworzenia wartości dodanej dla swoich klientów, inwestorów i pracowników [Obłój 2002, s.119-122]. Prawda ta była i jest oczywista dla zarządzających organizacjami zarówno w przeszłości, jak i dla menadżerów nam współczesnych. Jednakże dzisiejsze uwarunkowania rynkowe nadają koncepcji tworzenia wartości nową wagę [Wiatr 2005]. Upowszechnienie technologii informacyjnych, Internetu oraz wszechobecna globalizacja zmieniły charakter konkurencji oraz stawiają organizacje przed nowymi wyzwaniami. Na coraz trudniejsze warunki konkurencji składają się wysokie nasycenie rynków, rosnące znaczenie trudnych w interpretacji, pozacenowych kryteriów wyboru produktów i usług, a także zwiększenie przejrzystości rynku, czyli zmiana układu sił pomiędzy sprzedawcą a klientem na korzyść tego drugiego. Wraz ze wzrostem intensywności konkurencji organizacje koncentrują swoje działania na zwiększaniu wydajności i optymalizacji, poprawianiu elastyczności oferty oraz dostosowywaniu jej w coraz większym stopniu do oczekiwań klienta [Wrzosek 2002, s. 156-157]. Nie zawsze jednakże działania te łatwo pogodzić , a bezmyślnie prowadzona restrukturyzacja i cięcie kosztów często prowadzą do wyprzedaży udziałów w rynku i przyszłości organizacji . W tych nowych warunkach rynkowych wysoki poziom konkurencji będzie wymuszał na organizacjach wykształcenie nowych zdolności w zakresie budowania innowacyjnych modeli tworzenia wartości, a także jej przechwytywania, gdyż nawet dobry pomysł nie gwarantuje, że zyski płynące z tytułu danego modelu staną się udziałem jego pomysłodawcy [Christensen, Raynor, Verlinden 2001].